• Wrocławski Rynek

Powstały w XIII w. Wrocławski Rynek to jeden z największych i najpiękniejszych placów w Europie.

Do dziś zachował się jego średniowieczny układ – prostokątny plac otoczony zabytkowymi kamienicami. Stojąc na skrzyżowaniu ulic Odrzańskiej i Kotlarskiej wciąż widzimy wszystkie trzy wrocławskie place targowe: Rynek, Plac Solny i Nowy Targ. Na rynku skupiało się bowiem  życie handlowe miasta. Tu swoje kramy mieli bogaci kupcy,  sprzedający włoskie wina, biżuterię i tkaniny sprowadzane z najdalszych zakątków Europy. Tu też sprzedawano rozmaite towary: od słodyczy i zboża, przez ryby, po wełnę. Na początku lat 30. kramy zniknęły. Ważniejszą rolę zaczęły pełnić wybudowane domy handlowe. Jednym z nich jest działający do dziś Feniks, projektu braci Barasch.

W centralnej części Rynku mieściła się też siedziba władz miasta – Ratusz. Na początku XIX miejscy radni przenieśli się jednak do wybudowanego nieopodal Nowego Ratusza – wybitnego dzieła architektury gotyckiej. W 1536 roku na jego wieży umieszczony został kamienny herb miasta, najstarszy herb Wrocławia.

W podziemiach ratusza działa też, funkcjonująca również dziś, jedna z najstarszych europejskich restauracji – Piwnica Świdnicka, znana przede wszystkim ze sprzedawanego tutaj słynnego piwa świdnickiego.

Plac targowy jako miejsce wzmożonego ruchu, był także idealny do wymierzania kar mieszkańcom miasta. Tutaj znajdował się pręgierz, przy którym w obecności mieszkańców karano skazanych.

Dziś Wrocławski rynek to przede wszystkim miejsce spotkań, zarówno dla turystów jak i mieszkańców.  Miejsce zawsze żywe, pełne ludzi, ciekawych wydarzeń – miejsce, którego nie sposób ominąć.

 

  • Uniwersytet Wrocławski

Historia Uniwersytetu Wrocławskiego, rozpoczęła się w 1702 roku, po długich staraniach jezuitów, kiedy to cesarz Leopold I podpisał Złotą Bullę fundacyjną Academia et Uniwersitatis Leopoldina 21 X 1702 r., ustanawiającą jezuicką Akademię Leopoldyńską, działającą na prawach uniwersytetu.

Sam budynek uniwersytetu wzniesiono na miejscu zlikwidowanego zamku cesarskiego w latach 1728 – 1739. Gmach główny ulokowany  jest wzdłuż Odry, ma 160 m długości i posiada trzy kondygnacje. Zwieńczony jest Wieżą Matematyczną, która pełniła rolę obserwatorium astronomicznego, a z której dziś roztacza się wspaniały widok na panoramę Odry i jej wyspy (w tym na Ostrów Tumski). Można tam obejrzeć eksponaty astronomiczne sprzed wieków.

Budynek Uniwersytetu Wrocławskiego posiada wspaniały barokowy portyk z posagami Johanna Albrechta Siegwitza, uosabiającymi cztery cnoty: Sprawiedliwość. Męstwo, Prawdę i Umiarkowanie.

Freski na plafonach westybulu przedstawiają godło cesarskie oraz herby należących do Habsburgów królestw, księstw i hrabstw. Dwubiegową klatkę schodową zdobią freski malowidłami F. A. Schefflera, przedstawiające apoteozę śląskich księstw i baronatów. Od wschodu budynek łączy się z kościołem p.w. Najświętszego Imienia Jezusa.

Niewątpliwie najbardziej wartościową częścią budynku jest Aula Leopoldina. Jest to najwspanialsze barokowe wnętrze uniwersytetu. W centrum znajduje się posąg siedzącego cesarza Leopolda I, fundatora uczelni, który po bokach ma Józefa I i Karola VI – swoich następców.  Na sklepieniu widnieje malowidło ukazujące Mądrość Bożą wyrażoną w akcie Niepokalanego Poczęcie Najświętszej Marii Panny. Nad całym pomieszczeniem znajdują się przepiękne freski przedstawiające m.in. alegorię Mądrości Bożej, poezji, malarstwa, rzeźby i farmacji oraz wyobrażenia Siedmiu Sztuk Wyzwolonych. Wspaniała empora muzyczna położona jest naprzeciw podium, a nad nią rozpościera się fresk przedstawiający apoteozę Mądrości Świata w postaci bogini mądrości, Ateny. Wzdłuż ścian stoją stalle profesorskie.

Obok Auli Leopoldina do najbardziej reprezentacyjnych pomieszczeń, bogato zdobionych rzeźbami i malowidłami , należy Oratorium Marianum (sala muzyczna) Uniwersytetu Wrocławskiego, w której odbywają się kameralne koncerty muzyki poważnej

Budynek Uniwersytetu Wrocławskiego, choć zabytkowy, jest  także ciągle użytkowany. W Auli Leopoldinum odbywają się do dziś najważniejsze wydarzenia uniwersyteckie oraz kulturalne Wrocławia.

Przed Uniwersytetem znajduje się słynna fontanna Szermierza z 1904 roku, dzieło rzeźbiarza Hugona Lederera.

Muzeum Uniwersytetu Wrocławskigo
(Aula Leopoldina, Oratorium Marianum, Wieża Matematyczna, Wystawa)

Godziny otwarcia
poniedziałek-czwartek: 10.00 – 16.00
środa: nieczynne
piątek-niedziela: 10. 00 – 17.00

Ceny biletów
Bilet na 4 sale:
12 zł.- bilet normalny
7 zł.- bilet ulgowy

Bilet na 3 wybrane sale:
10 zł.- bilet normalny
6 zł.- bilet ulgowy

Bilet na 2 wybrane sale:
8 zł.- bilet normalny
5 zł.- bilet ulgowy

Bilet rodzinny: 25 złotych

 

  • Ostrów Tumski

Ostrów Tumski to wspaniałe klimatyczne miejsce, gdzie nie dochodzi zgiełk wielkiego miasta, a na skórze czuć powiew chłodnego powietrza od rzeki. Dla innych, szczególnie turystów, to głównie wspaniałe kościoły – pozostałość po funkcji, jaka ta dzielnica pełniła w zamierzchłych czasach, gdy stanowiła siedzibę biskupią. Ostrów Tumski – najstarsza zamieszkana część miasta. W czasach pogańskich żyli tu Ślężanie, później rezydowali Piastowie, a od XI w (od założenia biskupstwa w 1000 r) Ostrów Tumski stał się ośrodkiem władzy kościelnej. Dziś to wspaniały zespół architektury sakralnej na skalę europejską.

Perłą Ostrowa Tumskiego jest gotycka katedra Św. Jana Chrzciciela.. Najstarsza część budowli to prezbiterium, zbudowane w połowie XIII wieku, natomiast barokowa kaplica Św. Elżbiety uchodzi za najwspanialszą w Polsce.

Ponadto na Ostrowie znajduje się Muzeum Archidiecezjalne, Ogród Botaniczny oraz niesamowite Muzeum Przyrodnicze, a z zabytków sakralnych kościół Św. Marcina i kolegiata Św. Krzyża.

ZWIEDZANIE KATEDRY ORAZ WYJAZD NA WIEŻĘ WIDOKOWĄ

poniedziałek – sobota w godzinach 10:00 – 16:00

niedziela w godzinach 14:00 – 16:00

Wejście na wieżę widokową czynne jest od maja do października.

 

ZWIEDZANIE KAPLIC ZA PREZBITERIUM

Dorośli – 4 zł; Dzieci i Młodzież (do 14 lat) – 1 zł

WYJAZD WINDĄ NA WIEŻĘ

Dorośli – 5 zł; Dzieci i Młodzież (do 14 lat) – 4 zł

Wieża czynna w dniach:

poniedziałek – sobota – godz. 10.00 – 16.30

niedziela – godz. 14.00 – 15.30

 

  • Panorama Racławicka

Panorama Racławicka to jedno z niewielu miejsc na świecie, gdzie podziwiać można wielkie malowidło (15 x 114m), dzięki zespoleniu szczególnych zabiegów malarskich (specjalna perspektywa) i technicznych (oświetlenie, sztuczny teren, zaciemnione, kręte podejście), przenosi widza w inną czasoprzestrzeń. Pierwsze i jedyne zachowane do dziś polskie dzieło tego rodzaju. Pomysłodawcą Panoramy był znany lwowski malarz Jan Styka który zaprosił do współpracy znakomitego batalistę Wojciecha Kossaka.

Autorom pomysłu zależało głównie na upamiętnieniu tradycji narodowych w setną rocznicę Insurekcji Kościuszkowskiej i zwycięskiej bitwy stoczonej 4 kwietnia 1794 pod Racławicami przez wojska powstańcze – z udziałem słynnych kosynierów – pod wodzą generała Tadeusza Kościuszki – z wojskami rosyjskimi dowodzonymi przez generała Tormasowa. „Krzepiąca serca” bitwa racławicka miała dla będącego wówczas w niewoli narodu niezwykłe znaczenie. Dlatego organizowana w roku 1894 we Lwowie Powszechna Wystawa Krajowa była dobrą okazją do realizacji projektu Styki. Specjalnie tkane płótno zakupiono w Brukseli, żelazną konstrukcję rotundy projektu Ludwika Ramułta – w Wiedniu. Budynek rotundy, usytuowanej w Parku Stryjskim we Lwowie gotowy był w lipcu 1893. Olbrzymie malowidło powstało w ciągu zaledwie 9 miesięcy, między sierpniem 1893 a majem 1894. Uroczyste otwarcie Panoramy Racławickiej nastąpiło 5 czerwca 1894. Od początku cieszyła się niesłabnącym zainteresowaniem widzów i od razu stała się głównym magnesem przyciągającym do Lwowa rzesze turystów.

Po II wojnie światowej, w 1946 roku malowidło wraz z częścią zbiorów Ossolineum trafiło do Wrocławia. Tu kolejne Społeczne Komitety czyniły starania o konserwację i ekspozycję płótna. Ponowne udostępnienie Panoramy nastąpiło 14 czerwca 1985. Ogromna atrakcja starego Lwowa stała się natychmiast główną atrakcją Wrocławia.

Bilet wstępu do Panoramy Racławickiej upoważnia też do obejrzenia wystaw stałych Muzeum Narodowego.

http://www.panoramaraclawicka.pl/pl/ile_to_kosztuje.html

 

Hala Stulecia to unikatowe miejsce na mapie Polski, gdzie historia w pełni współgra ze współczesnością. Zaprojektowana przez wybitnego miejskiego architekta Maxa Berga, została uznana za jedno z największych dzieł architektury XX wieku. W założeniu projektanta miała służyć mieszkańcom Wrocławia i gościom odwiedzającym stolicę Dolnego Śląska i tak jest do dziś. Wielofunkcyjna przestrzeń, nieszablonowa konstrukcja, klimatyczna i przestrzenna lokalizacja, to tylko kilka z jej atutów. Kompleks Hali Stulecia jest obecnie jednym z najbardziej pożądanych miejsc dla organizatorów największych wystaw, konferencji, wydarzeń kulturalnych, sportowych, kongresowych z Polski i zagranicy. Wpisanie jej w 2006 r. na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO podkreśliło rangę tego obiektu. Niewątpliwie jest jedną z najbardziej charakterystycznych wizytówek Wrocławia na arenie międzynarodowej i niezwykle magicznym miejscem Wrocławia, gdzie karty historii zapisują jej wielopokoleniowe dzieje.

 

  • Opera Wrocławska

Znakiem rozpoznawczym Opery Wrocławskiej są arcydzieła muzyki światowej i ich imponująca scenografia. Każdy znajdzie tam coś dla siebie – od wspomnianych superwidowisk, poprzez operetki, aż po balet. Wszystko to w wysmakowanych wnętrzach budynku Opery.

Odnowiony po pożarze klasycystyczny budynek Opery Wrocławskiej znajduje się bowiem przy ul. Świdnickiej, a więc w ścisłym centrum miasta – o każdej porze pełnym zarówno spieszących gdzieś wrocławian, jak i zaciekawionych przyjezdnych.

Wystawny wygląd Opery Wrocławskiej to efekt wielu lat remontów .

Tradycje operowe we Wrocławiu sięgają XVII wieku, kiedy to to przy ul. Wita Stwosza istniał Dom zabaw, który odwiedzał zespoły wędrowne, prezentując przedstawienia teatralne i operowe. Okres rozkwitu tego teatru przypada na koniec XVIII wieku, Na początku XIX wieku wrocławski teatr operowy objął Carl Maria von Weber, twórca niemieckie opery romantycznej. W 1841 roku otworzono nowy gmach teatru według projektu Carla Ferdinanda Langhansa. Mimo dwóch pożarów teatr prowadził działalność do 1944 roku. Powojenna działalność opery rozpoczęła się 8 września 1945 wystawieniem Halki Stanisława Moniuszki. Do dzisiaj w repertuarze opery znalazły się działa 104 kompozytorów, wśród których największą popularnością cieszą się Stanisław Moniuszko i Giuseppe Verdi. Repertuar obejmuje klasykę operową i baletowa. Od 2008 roku organizowany jest jedyny w Polsce Festiwal opery Współczesnej.

Niezależnie od tego, gdzie by się znajdował, budynek Opery musiałby przyciągać spojrzenia. Oślepia bielą, a wejście ocienia ogromna kolumnada, pod którą co rusz przemykają spieszący się ludzie. Monumentalne wrażenie pogłębia się po wejściu do środka. Wnętrze jest stylowe i przestronne, a główna scena aż jarzy się od złotej sztukaterii i lamp podświetlających rzędy balkonów. Ta wystawność jest rodzajem rekompensaty za lata remontów, kiedy to spektakle oglądano najczęściej w Hali Ludowej. Nawet obecnie Hala gości superprodukcje operowe.

 

  • Stary Cmentarz Żydowski

W połowie wieku XIX stale rozrastającej się Gminie Żydowskiej przestał wystarczać cmentarz przy ulicy Gwarnej, dlatego w 1856 r. Gmina zdecydowała się kupić grunty we wsi Gabitz, przy obecnej ulicy Ślężnej. W 1868 roku cmentarz znalazł się w granicach miasta i  był trzykrotnie powiększany, co znacznie wpłynęło na jego obecny wygląd. Podczas II wojny światowej pochówki należały do rzadkości, w 1942 roku odbył się ostatni pogrzeb na cmentarzu. Teren cmentarza wydzierżawiła pobliska firma ogrodnicza, a jej właściciel planował założenie w tym miejscu zieleńca. Jego plany zniweczyły ostatnie tygodnie II wojny światowej i oblężenie Twierdzy Wrocław. Cmentarz, leżący na południowej linii frontu, stał się terenem zaciętych walk o Wrocław. Z tego okresu pochodzą liczne ślady po pociskach na pomnikach. W latach powojennych zapomniany cmentarz szybko niszczał. Dopiero po wpisaniu nekropoli w 1975 roku do miejskiego rejestru zabytków, cmentarz został prawnie zabezpieczony. Wkrótce zaczęły się intensywne prace konserwatorskie na jego terenie. W 1988 roku nekropolia został udostępniony do zwiedzania jako Muzeum Architektury Cmentarnej, a od 1991 jako Muzeum Sztuki Cmentarnej. Obecnie jest jednym z oddziałów Muzeum Miejskiego Wrocławia. Obszar cmentarza to około 4, 6 ha, na który znajduje się ok. 12. tys nagrobków.

Większość obiektów cmentarza powstała w drugiej połowie XIX wieku, kiedy powszechnie panowała moda na naśladownictwo w sztuce. Przykładem są pomniki stylizowane na niemal wszystkie wcześniejsze style architektoniczne od starożytności aż po klasycyzm.

Na wygląd Starego Cmentarza Żydowskiego przy ulicy Ślężnej wpływ miała także zamożność i pozycja społeczna członków lokalnej Gminy Żydowskiej. Fundując swoje rodzinne groby sięgali oni po monumentalne formy, drogie i wyszukane materiały. Wiele nagrobków bogatszych członków gminy projektowali znani artyści, tworząc prawdziwe dzieła sztuki.

Godziny otwarcia

codziennie; od 10.00 do zmroku

Ceny biletów:

bilet ulgowy:  7 zł
bilet normalny: 10 zł

bilet grupowy: (powyżej 20 osób) 7 zł od osoby
bilet rodzinny:  20 zł

w czwartki – wstęp wolny

 

  • Wrocławski Ogród Zoologiczny oraz Afrykanarium

Wrocławski Ogród Zoologiczny założony w 1865 r.,  jest najstarszym na obecnych ziemiach polskich i największym (pod względem liczby wystawianych zwierząt) ogrodem zoologicznym w Polsce. Powierzchnia ogrodu to 33  hektary. Daje schronienie 4500 zwierzętom ponad 800 gatunków, w tym zagrożonym wyginięciem, a nawet nie występującym już w naturalnym środowisku.

Popularności Ogrodowi przysparzał w znacznej mierze prowadzony stale od 1971 r.  w telewizji państwowej program „Z kamerą wśród zwierząt”

W 2015 roku zakończyła się budowa kompleksu ekspozycji środowisk wodnych Afryki (Afrykarium), oceanarium unikatowego na skalę światową. Jest to kompleks przedstawiający różne ekosystemy związane ze środowiskiem wodnym Czarnego Kontynentu. Liczne akwaria, zbiorniki wodne oraz baseny prezentują m.in. rafę koralową Morza Śródziemnego, hipopotamy, ryby słodkowodne jezior Malawi i Tanganiki.

Głębiny Kanału Mozambickiego, gdzie występują rekiny, płaszczki i inne duże ryby pelagiczne można podziwiać z podwodnego, akrylowego tunelu o długości około 18 m. Kolejna ekspozycja poświęcona jest Wybrzeżu Szkieletów w Namibii, gdzie prezentowane są pingwiny oraz kotiki afrykańskie.

W dżungli otaczającej rzekę Kongo mieszkają krokodyle i manaty – niezwykłe, roślinożerne ssaki zwane także syrenami.

W kompleksie Afrykarium znajdują się też: sala konferencyjna, edukacyjna, restauracja, taras widokowy i sklep z pamiątkami.

 

http://afrykarium.com.pl/

 

 

  • Wrocławskie krasnale

Figurki krasnali wtopiły się przez ostatnie lata w miejski krajobraz Wrocławia na tyle mocno, że mało kto zastanawia się skąd one tak właściwie się wzięły.

Lata 80., wszechobecna cenzura, łamanie praw człowieka, puste półki w sklepach, zakłamanie polityków i po prostu szara rzeczywistość – wszystko to było powodem do utworzenia się  grupy,  która w sposób niebanalny i bez użycia siły spróbować coś zmienić, dać ludziom swego rodzaju alternatywę. Czasy komunizmu nierozerwalnie wiążą się z kolorem czerwony, stąd też owa alternatywa miała być pomarańczowa. Pierwsze krasnoludzkie twory  powstały  w nocy z 30 na 31 sierpnia 1982 r. na transformatorze w dzielnicy Sępolno oraz na bloku na Biskupinie. Wyszły spod ręki, a właściwie spreju Waldemara „Majora” Frydrycha vel komendanta Twierdzy Wrocław, jak żartobliwie określał sam siebie Frydrych, oraz  jego przyjaciela Wieśka Cupały. Pomarańczowi starali się walczyć z zakłamaniem PRL-u. Krasnale na milicyjnych plamach budziły zainteresowanie i ogromne emocje mieszkańców, a postać małego skrzata stała się na zawsze symbolem grupy.

Po pewnym czasie  krasnale zaczęły „schodzić”  z murów  i pojawiły  się wśród  Wrocławian w postaci figurek. Najpierw  przy ulicy Świdnickiej odsłonięto pomnik Papy Krasnala.  Kolejnym  krokiem było odsłonięcie przez prezydenta miasta tabliczki na ścianie kamienicy Jaś. Tabliczka jest swego rodzaju szyldem, a napis na nim głosi: Muzeum Krasnoludków. Żeby Krasnale jej przypadkiem nie przeoczyły, zamocowano ją na wysokości ludzkich kolan.

Od 2005 r. na ulicach miasta zaczęły pojawiać się małe figurki krasnoludków. Pierwsze z nich zostały zaprojektowane przez absolwenta wrocławskiej ASP – Tomasza Moczka. Były to: Szermierz przy Uniwersytecie Wrocławskim, Rzeźnik na Starych Jatkach, dwa Syzyfki przy ulicy Świdnickiej oraz Pracz Odrzański przy moście Piaskowym. Od tamtej pory krasnoludzki licznik wciąż bije, figurek ciągle przybywa i trudno jednoznacznie określić ile ich tak naprawdę jest. Szacuje się, że ponad 200, a dokładną wielkość krasnoludzkiej społeczności można poznać zaglądając do Wielkiego Spisu skrzętnie chronionego przez krasnala Klucznika. http://krasnale.pl/wszystko-o-krasnoludkach/