Kościół św. Antoniego

Kościół św. Antoniego z Padwy został wzniesiony w latach 1685–92 przez wrocławskiego mistrza budowlanego Mattheusa Bienera i jego ucznia Martina Löfflera, prawdopodobnie wg projektu włoskiego. Franciszkanie otrzymali działkę od magistratu w 1679 r. jako rekompensatę za dobra utracone w 1522 roku podczas reformacji. Założenie to było wzorem dla wielu barokowych kościołów – analogie odnajdujemy w realizowanym później, również przez Bienera, kościele Imienia Jezus we Wrocławiu. Budowa tej świątyni była jedną z większych realizacji w tej części Wrocławia, co przyczyniło się do podniesienia rangi tak mało ówcześnie znaczącej ulicy. Warte obejrzenia jest lavabo znajdujące się w zakrystii oraz studnia z roku 1729 roku na dziedzińcu klasztornym.

Kościół konsekrował w 1710 roku biskup wrocławski Antoni Ignacy Münzer. W 1792 roku franciszkanie zmuszeni byli odstąpić swój kościół z klasztorem elżbietankom, które przystosowały obiekt do swoich potrzeb. W 1. połowie XIX wieku elżbietanki zakupiły posesje po drugiej stronie ul. Włodkowica, gdzie założyły ogród i sad. W kolejnych latach otrzymały kamienice nr 28 i nr 26, które przeznaczyły na szpital.

Elżbietanki pozostawały tu aż do roku 1945, następnie do roku 1987 pieczę nad obiektem sprawowali salezjanie. Klasztor został w latach 50. XX wieku przejęty na potrzeby domu studenckiego Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie przeznaczony na mieszkania. Obecnie posługę duszpasterską w parafii prowadzą oo. paulini.

Wzniesiony w latach 1680–94, wg projektu tego samego architekta, budynek klasztorny z wewnętrznym dziedzińcem przylega do kościoła od południa. W skład kompleksu kościelno-klasztornego wchodziły wyżej wspomniane kamienice nr 26 i nr 28, a także niewielki budynek wybudowany w latach 90. XVIII wieku, przeznaczony na mieszkanie księdza i dzwonnika.

KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO JUBILEUSZ 300 – LECIA KONSEKRACJI – PDF

ZABYTKI KOŚCIOŁA ŚW. ANTONIEGO – PDF