Ulica św. Antoniego już podczas pierwszej lokacji po 1241 r. wpisana została w staromiejską zabudowę miasta. Pierwszawzmianka o istnieniu tutaj osadnictwa pochodzi z 1345 roku. Ówcześnie była niewielką uliczką, biegnąca od Młyna Siedmiu Kół (mieścił się na obecnej Kazimierza Wielkiego, naprzeciw kina Helios) ku murom, której zachodni koniec u zbiegu z dzisiejszą ulicą Włodkowica, (wtedy dróżka przymurna), zamykała półkolista basteja. Stanowiła ona rdzeń staromiejskiego osiedla tkaczy. Również znajdowała się w kwartale określanym mianem Słodowników. Pierwsza wzmiankowana słodownia znajdowała się właśnie na ulicy Psiej (Hundegasse), czyli dzisiejszej ulicy św. Antoniego. Cechą swoistą tego terenu była rzadsza zabudowa, która wynikała z potrzeb zamieszkujących ten rejon sukienników i farbiarzy. Charakterystyczne było wytyczenie bloków z dwoma rzędami posesji; frontowy mieścił zabudowę mieszkalną, wewnętrzna przeznaczona była do celów gospodarczych tj. ogrody, słodownie, kramy sukiennicze.
Pierwotna nazwa ulicy Hundegasse wywodziła się od toponimów związanych z rzemiosłem tkackim, od wyrazu Hund lub Hundhaken, czyli od nicielnic na krosnach tkackich, a nie jak wynikałoby z wolnego tłumaczenia od psa. Zmiana w nazewnictwie nastąpiła w roku 1718, gdy został wybudowany kościół Franciszkanów – Reformatorów pod wezwaniem Świętego Antoniego z Padwy. Podniósł on znacznie rangę tej mało znaczącej ulicy i było pierwszą sakralną budowlą o tak dużej skali w tej części miasta.
Osiemnastowieczna historia ulicy wiąże się również z ponownym osiedleniem Żydów we Wrocławiu, po ich wypędzeniu w połowie XV wieku. W tym też rejonie koncertowało się większość instytucji publicznych gminy żydowskiej.
Większe zmiany w wyglądzie ulicy nastąpiły po 1807 r., kiedy wyburzono fortyfikacje miejskie i rozpoczął się gwałtowny rozwój terytorialny Wrocławia. Ukształtowana w XIX w. i na początku XX w. zabudowa, nadała zasadniczy wygląd dzisiejszej ulicy. Zniszczenia, jakie dokonała II wojna światowa, pozostawiły ulicę na wiele lat w tragicznym stanie. Większość kamienic odbudowano i przywrócono do pierwotnego wyglądu. Obecnie ulica święci triumfy, ze względu na istnienie kościoła pw. św. Antoniego wchodzącego w skład Dzielnicy Czterech Wyznań.

fot. Tadeusz Wilk